กิจกรรมค่ายปฐมนิเทศ พัฒนาศักยภาพและมอบทุนการศึกษา “เด็กทุนลูกเหรียง” ประจำปีการศึกษา 2563 เมื่อวันที่ 11-13 เดือนกรกฏาคม พ.ศ 2563 ณ ห้องประชุมสวนสัตว์สงขลา ตำบลเขารูปช้าง อำเภอเมืองสงขลา จังหวัดสงขลา ซึ่งเป็นเด็กและเยาวชนที่ได้รับ ผลกระทบจากสถานการณ์ความรุนแรงในพื้นที่จังหวัดชายแดนใต้(ปัตตานี ยะลา นราธิวาส ) ที่อยู่ภายใต้โครงการ “เด็กทุนลูกเหรียง”
โดยยอดบริจาคที่ได้รับสนับสนุนจากผู้ใหญ่ใจดีผ่านการระดมทุนทางเว็บไซท์เทใจ ภายใต้โครงการ Life Rero ช่วยส่งผลให้เป็นเหมือนพลังและกำลังใจสำคัญ ที่จะทำให้เด็กๆเยาวชนบ้านลูกเหรียง มีสภาพจิตใจ และพัฒนาการการเรียนดีขึ้น ได้เติบโตเป็นคนดีช่วยเหลือสังคม และเป็นพลังสำคัญให้การพัฒนาบ้านเมือง และประเทศ ได้กลับคืนสู่สันติสุขโดยเร็ว เพราะเด็กทุนลูกเหรียงได้เรียนรู้ว่าการเป็นเด็กกำพร้า เป็นโจทย์ชีวิตที่ยาก แต่จะยากกว่าถ้าเรายอมแพ้ และไม่กล้าที่จะเริ่มต้นก้าวไปข้างหน้า กลุ่มลูกเหรียงจึงเน้นเด็กและเยาวชนที่ต้องพึ่งพาตนเอง พัฒนาตนเองให้เข้มแข็ง และพร้อมจะเปลี่ยนจากมือบนเป็นมือล่าง ดูแลเด็กเยาวชนคนอื่นๆ ให้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาบ้านของเราในอนาคตต่อไป
ภาพกิจกรรม
ตรวจวัดอุณหภูมิร่างกายก่อนเข้าห้องประชุม
บรรยากาศการตอนรับสู่อ้อมกอดค่าย
กิจกรรมละลายพฤติกรรมก่อนเข้ากระบวนการ
ทานอาหารเยียวยาทุกสิ่ง
พี่แต้ว พี่ติ และพี่เอด้า เสริมสร้างพลังบวก กายและใจ ให้กับน้อง
รุ่นพี่มาเล่าเรื่องราวชีวิต แบ่งปันประสบการณ์กว่าจะมาถึงฝัน
กิจกรรมจดหมายที่อยากให้ผู้ใหญ่ใจดีได้อ่าน
รอยยิ้ม แห่งความสุข และการแบ่งปัน
กิจกรรมเมื่อเวลาผ่านไป ฉันจึงมีเรื่องเล่า
มอบทุนการศึกษาให้กับน้องๆ
ผู้ใหญ่ใจดีและแขกผู้มีเกียรติส่งมอบอ้อมกอดเพิ่มพลังกาย พลังใจ ให้กับเด็กๆ
ความประทับใจจากเด็กๆ ที่ได้รับโอกาส
น้องแป้ง
กำลังเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนบ้านท่าสาป
หนูสูญเสียพ่อกับแม่ ในวันที่หนูยังเด็ก ก่อนหน้านี้หนูอยู่บ้านตัวคนเดียวหนูทำกับข้าวกินเอง หนูตื่นนอนไปโรงเรียนเอง หนูต้องช่วยเหลือตัวเองและทำด้วยตัวเองมาตลอดโชคยังดี พ่อกับแม่หนู ทิ้งบ้านหลังเล็กๆ ไว้ให้และมีคุณป้าข้างบ้าน คอยช่วยเหลือเพิ่มเติม หนูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้ว หนูมีครอบครัวใหม่และใหญ่ หนูมีพี่ชาย พี่สาวและเพื่อนใหม่ จากบ้านลูกเหรียง หนูตื่นตันใจมาก ขอขอบคุณจากใจ ที่สนับสนุนทุนการศึกษา และมอบโอกาสให้หนูได้เรียนหนังสือ ได้มีพื้นที่ให้หนูได้ทำ ได้กล้าแสดงออกในสิ่งที่ไม่เคยทำ ให้หนูมีสิ่งที่ไม่เคยมีมาก่อน และให้หนูมีแรงบันดาลใจ มีพลัง จะทำตามความฝัน และจะใช้ชีวิตหลังจากนี้ให้มีความสุข ขอบคุณที่ทำให้หนูรู้ว่า “ตัวเองมีคุณค่าในตัวเองคะ”
น้องแซม
กำลังเรียนชั้นปีที่ 3 สาขาวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
ผมเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ที่เติบโตอย่างก้าวกระโดด ผมจำวันนั้นได้ดี วันที่ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่ง และมีท่าทีเหมือนว่าทุกอย่างถอยหลังไปเรื่อยๆ เป็นช่วงจังหวะชีวิตหนึ่งที่มืดมนและมืดบอดมาก หากพูดถึงกราฟชีวิตของตัวผมเอง คงเป็นจังหวะชีวิตที่ดิ่งมากๆ ในความโชคร้ายยังมีความโชคดี ที่วันหนึ่งได้มีโอกาสเข้าสู่การเป็น “เด็กทุนลูกเหรียง” โจทย์ชีวิตที่ยาก ปัญหาที่เผชิญอยู่ ค่อยๆ คลี่ ค่อยๆ คลาย และเกิดความสมดุลขึ้นได้ แม้ยังต้องเจอกับอะไรที่ยากอยู่เรื่อยๆ
ผมมีโอกาสได้เข้าร่วมกิจกรรมของกลุ่มลูกเหรียงอย่างต่อเนื่อง อาทิ กิจกรรมพัฒนาทักษะชีวิต กิจกรรมลุกเหรียงกิจการเพื่อสังคม และพัฒนาโครงการขนาดเล็กเกี่ยวกับห้องสมุดพาเพลิน เพราะผมคิดว่าโอกาสที่เราจะเติบโตและประสบความสำเร็จได้ ส่วนหนึ่งคือการเรียนที่ไม่เพียงแค่ในห้องเรียน และการเรียนรู้เหล่านั้น จะช่วยหล่อหลอมให้ผมเติบโตและเป็นคนใหม่ ที่แม้แต่ตัวผมเองยังรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า มีความภาคภูมิใจในตัวเอง และมีประโยชน์ต่อคนอื่นๆ ได้
คำว่า “เติบโตอย่างก้าวกระโดด” เป็นการประเมินตัวเองแบบไม่เข้าข้างตัวเอง ผมคิดว่าประสบการณ์และการเรียนรู้ของตัวผมเอง ทำให้ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่หยุดอยู่กับที่ ไม่ย่ำอยู่ที่เดิม บางช่วงเวลาเราต้องเดิน บางช่วงชีวิตเราต้องวิ่ง บางจังหวะเวลาเราต้องกระโดด บทเรียนของการเป็นเด็กทุนลูกเหรียง ทำให้ผมมีวันนี้ วันที่ทุกอย่างมีทางออก ทุกอย่างมีแสงสว่าง
เส้นทางชีวิตของผมหลังจากนี้ผมจะตั้งใจเป็นคนที่พร้อมเรียนรู้ พร้อมพัฒนา และพร้อมกับทุกอย่างที่ต้องเผชิญ เพราะความฝันสูงสุดของผมคือการเป็น “นักการทูต” ที่จะช่วยให้สังคม ชุมชน และคนอื่นๆ ดีขึ้น และสุดท้ายผมอยากมีแรงกายและพลังใจในการต่อยอดงานบางอย่างที่จะช่วยมอบโอกาสให้กับคนอื่นๆ เหมือนที่ผมได้รับในวันนี้
น้องนา
กำลังเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนบ้านท่าสาป
“ โอกาสไม่ได้มีเข้ามาหาเราบ่อย ๆ” ประโยคนี้หนูเชื่อและเข้าใจอย่างแท้จริงเลยค่ะ นับตั้งแต่ที่หนูได้ทุนจากพี่ๆเทใจมานั้นทำให้ชีวิตหนูเปลี่ยนขึ้นมากเลยค่ะ หนูได้ไปโรงเรียน หนูได้เรียนหนังสือ หนูได้เจอเพื่อนใหม่ ตอนนี้หนูอยู่ชั้นม.1 โรงเรียนบ้านท่าสาป หนูได้ใส่ชุดนักเรียนใหม่ มีรองเท้านักเรียนใหม่ กระเป๋าใบใหม่ หนูมีความสุขมากๆเลยค่ะ นึกย้อนไปตอนที่หนูจบป.6 ตอนนั้นหนูยังไม่รู้เลยว่าที่บ้านจะมีกำลังส่งหนูเรียนต่อ ม. 1 ได้หรือเปล่า ทำให้หนูกังวลว่าจะไม่ได้เรียนต่อ แต่ตอนนี้หนูได้เรียนต่อแล้ว จะบอกว่ามันเหมือนความฝันเลยค่ะ หนูได้รู้เรียนรู้อะไรใหม่ๆได้ออกไปในสถานที่ใหม่ๆที่หนูไม่เคยไป เปิดโลกอีกโลกที่หนูไม่ได้รู้ว่ามาก่อน และได้นำกลับมาใช้ในการดำเนินชีวิตในชีวิตประจำวัน หนูขอบคุณโอกาสในวันนั้นที่ทำให้หนูได้พบเจอแต่เรื่องราวดี ๆ นับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ค่ะ
น้องนาเดีย
ชั้นปีที่ 2 สาขาภาษาอังกฤษและเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา
หนูเป็นเด็กผู้หญิงที่มีความฝันที่อยากเรียน อยากเป็นครู เพราะหนูเชื่อว่าการที่ได้เป็นผู้ให้มันมีความสุขกว่าการที่ได้เป็นผู้รับอย่างแน่นอนและการให้สำหรับหนูในที่นี้ก็ คือการให้ความรู้ การที่ได้สร้างเด็กคนหนึ่งให้เติบโตขึ้นมาในสังคมอย่างมีประสิทธิภาพปัจจุบันหนูเรียนคณะครุศาสตร์ สาขาภาษาอังกฤษและเทคโนโลยีการศึกษา ชั้นปีที่1 มหาวิทยาลัยราชภัฎยะลา ซึ่งหนูเป็นเด็กคนหนึ่งที่เติบโตมาในครอบครัวเล็กๆ ครอบครัวหนึ่งที่ต้องดิ้นรนเพื่อที่จะได้ศึกษาต่อ เพราะหนูก็มีน้องอีก2คนที่พ่อแม่ต้องดูแล ดังนั้นหนูในฐานะที่เป็นพี่สาวคนโตจะต้องมีความพยายาม ต้องทำให้ครอบครัวเห็นว่าเรามีความมอยากที่จะเรียนจริงๆ ตอนที่จบมัธยมศึกษาปีที่ 6 มาหนูกังวลมาก จะได้ศึกษาต่อในอุดมศึกษาได้ไหม มันมืดไปหมด พยายามทำทุกอย่างที่จะได้เรียนต่อ ทำงานช่วงปิดเทอมเพื่อหาเงินเก็บไว้ให้ได้มากที่สุด เพื่อจ่ายค่าเทอม แต่สุดท้ายหนูก็มีโอกาสได้เรียนหนังสือซึ่งในความมืดของหนู มีแสงสว่างเข้ามานั้นก็คือหนูโอกาสได้ทุนการศึกษาจากพี่ๆใจดีที่บริจากทางเว็ปเทใจ ทำให้หนูมีเส้นทางเดินของชีวิตหนูมี พี่ๆที่คอยให้กำลัง มอบความรัก ความอบอุ่น และหนูก็ต้องขอขอบคุณพี่ๆเทใจมากๆ ที่สนับสนุนทุนการศึกษาและมาเสริมสร้างพลังกายและพลังใจ สร้างเกราะป้องกันให้หนูเข้มแข็งต่ออุปสรรค ความยากลำบากที่พบเจอในแต่ละวัน ทำให้หนูเดินหน้าสู้ต่อไป หนูจะทำตามความฝันของตนเองให้สำเร็จและหนูก็สัญญาว่าถ้าวันหนึ่งหนูได้เป็นครู หนูจะเป็นครูที่ดี เป็นครูที่คอยมอบโอกาสให้กับคนอื่นๆ เหมือนดั่งที่หนูได้รับโอกาสในวันนี้
น้องฮัน
ชั้นปีที่ 2 สาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
ผมเป็นเด็กเรียน ไม่ชอบทำกิจกรรม โลกส่วนตัวสูงมาก่อนที่จะเข้าลูกเหรียงและเกือบจะไม่ได้เรียนต่อในช่วงม.ปลาย เนื่องจากความครัวลำบาก มีแม่เพียงคนเดียวที่ทำงานส่งเสียผมและน้องๆ เรียนมาตลอด แต่หลังจากที่ผมได้รับทุนการศึกษา ได้อยู่กับกลุ่มลูกเหรียงผมกลายเป็นเด็กกิจกรรมเป็นเด็กที่กล้าแสดงออกมากขึ้น หลายๆครั้ง โอกาสที่ได้จากลูกเหรียงไม่ได้เป็นเพียงแค่การเข้าร่วมค่ายต่างๆ การรับทุนการศึกษาการ หรือได้ออกมาพูดในเวทีต่างๆ แต่ลูกเหรียงสอนให้ผมสามารถเอาตัวรอดในการใช้ชีวิต สอนให้หาโอกาสให้ได้ด้วยตัวเอง ลูกเหรียงเข้ามาในช่วงที่ผมจะสูญเสียตัวตน แต่ในวันนี้ตัวตนของผมถูกหล่อหลอมขึ้นมาใหม่ ให้เป็นคนที่สามารถดูแลตัวเองและเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ มีคำพูหนึ่งที่ยังจำติดใจของผม คือ ถึงแม้ว่าเราจะเป็นแค่เด็กในวันนี้ แต่ไม่ได้แปลว่า เราจะไม่สามารถเป็นผู้ให้หรือเป็นคนสร้างโอกาสให้ตัวเองได้
ผมขอขอบคุณพี่ๆใจดีทุกท่านที่สนับสนุนทุนการศึกษาผ่านเวปเทใจดอทคอมให้ผม พี่ๆและน้องๆที่บ้านลูกเหรียงได้เรียน ได้มีกิจกรรมดีๆให้พวกเราได้พัฒนาศักยภาพ มีทักษะชีวิตจนถึงวันนี้ผมกลายเป็นคนที่มีฝัน มีเป้าหมาย และในอนาคตผมจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี และจะเป็นสิ่งๆที่จะค่อยเติมเต็มความสุข ความสงบในพื้นที่ชายแดนใต้ต่อไปครับ
