ปันอิ่มคนไร้บ้าน

หลังสถานการณ์โควิดมีคนตกงานจำนวนมาก และพอบางคนยังเข้าสู่ระบบงานไม่ได้ หรือบางคนพอมีงานทำแต่รายได้ไม่เพียงพอก็ทำให้สถานการณ์คนไร้บ้าน ที่อยู่ในภาวะไร้ที่พึ่งมีจำนวนมากขึ้น ปัจจุบันมีคนมาต่อแถวรับอาหารอยู่ที่ 450-500 คน และอดีตเคยมีเพื่อนผู้ใช้ชีวิตในที่สาธารณะบางคน ค้นหาอาหารในถังขยะเพื่อนำมาทาน แล้วมีสารปนเปื้อน จนทำให้เสียชีวิต เราเลยอยากสร้างพื้นที่แบ่งปัน 1 ครั้งต่อสัปดาห์ ให้คนที่อยากแบ่งปัน มาเปิดมุมมอง ร่วมเรียนรู้วิถีความเป็นอยู่ของผู้ใช้ชีวิตในวันอังคาร

จากการระดมทุนโครงการปันอิ่มคนไร้บ้าน มูลนิธิอิสรชนจึงมีเจ้าภาพหลักใน 300 ชุด จำนวน 20 ครั้ง ระหว่างวันที่ 2 เมษายน - 20 สิงหาคม 2567 และเราชวนคุณมาเป็นเจ้าภาพเสริม แบ่งปันอาหาร ทุกวันอังคาร เวลา 17.00 น. จำนวนไม่เกิน 150 กล่องต่อสัปดาห์

นอกจากจุดนี้จะเป็นจุดแบ่งปันอาหารแล้วเรายังเป็นพื้นที่ของการพัฒนา เรียนรู้ ร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็น

• การเก็บข้อมูลเคสคนเร่ร่อนไร้บ้าน
• พื้นที่ให้อาสาสมัครมาร่วมเรียนรู้ แลกเปลี่ยน ระหว่างกิจกรรมอาสาสมัครบุคคลทั่วไป และคนเร่ร่อนไร้บ้าน
• เป็นพื้นที่จุด Dropin ในการพัฒนา มีเครือข่ายหน่วยงานต่าง ๆ มาร่วม ตรวจสุขภาพ ย้ายสิทธิการรักษาพยาบาล สมัครงาน ทำบัตรประชาชน หรือการช่วยเหลือการเข้าถึงสิทธิต่าง ๆ

 

ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการทำโครงการ

กลุ่มที่ได้รับประโยชน์	อธิบาย	จำนวนที่ได้ประโยชน์	ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
กลุ่มคนเปราะบาง	กลุ่มคนไร้บ้าน บริเวณตรอกสาเก ราชดำเนิน	450-500 คน	ได้กินอาหารที่สุกสะอาด คนประกอบอาหารมีรายได้เป็นเคสที่ได้รับการฟื้นฟูพัฒนา คนไร้บ้านได้เข้าถึงสิทธิสวัสดิการเบื้องต้น เช่น การรักษาพยาบาล การรับสมัครงาน การย้ายสิทธิการรักษา เป็นต้น

ความประทับใจของผู้ที่ได้รับประโยชน์

 ลุงแดง ชายชราที่ไม่ค่อยมีแรงเดินไปไหนมาก ตัวคนเดียว จำอะไรได้ไม่มาก แต่ยังพอคุยรู้เรื่อง รอคิวเข้าบ้านพักคนชราก็อีกยาวนาน ตอนนี้เลยอยู่ในพื้นที่ ทุกวันอังคารแกจะเดินมารับข้าว หรือถ้าไม่ไหวก็จะเดินนำไปให้แก พร้อมถุงปันสุข แกจะดีใจมากเมื่อมีคนมาคุย เหมือนมีลูกหลานมาเยี่ยม “ อาหารอร่อยนะวันนี้ ขอบคุณมากเลยหนู ” การแบ่งปันอาหารที่ไม่ใช่แค่การแจกอาหารแต่เป็นการเริ่มต้นการเข้าถึงสิทธิ ตอนนี้ได้ย้ายสิทธิการรักษาให้แกมาอยู่ตรงรพ.กลาง เพื่อง่ายต่อเข้าถึงการรักษาเวลาเร่งด่วน

 ลุงสมศักดิ์ ที่ไม่สามารถเดินไปไหนได้ คนแถวนั้นช่วยดูแล เบื้องต้นแกให้คนแถวตรอกสาเกเดินมาบอกเราว่าขออาหาร “ วันนี้อาหารอร่อยนะ กินหมดด้วย ” แล้วก็ยิ้มแบบเด็กน้อย เราก็เลยได้เข้าไปพูดคุย แกไม่มีบัตรประชาชนมานาน เลยดำเนินการทำบัตรตอนนี้นี้มีทั้งบัตรประชาชนและบัตรผู้สูงอายุ ให้หน่วยกาชาดลงมาตรวจดูแกทุกสัปดาห์เพราะแกเดินไม่ได้และเป็นโรคเบาหวาน ในชีวิตไม่เหลือใครแล้วแล้วก็จำอะไรไม่ได้แล้วแม้แต่ชื่อก็หลงๆ ลืมๆ แต่ถ้าถามถึงคิวเข้าสถานสงเคราะห์ก็อีกยาวนาน เพราะฉะนั้นการแบ่งปันอาหารในโครงการปันอิ่ม ไม่ใช่แค่การแจกอาหารเพียงอย่างเดียวแต่คือการแบ่งปันสวัสดิการกับคนยากไร้ด้วย