I’m ABLE “โอกาสจากพี่ ช่วยหนูได้เรียนร่วม”

“มอบทุนการศึกษาเพื่อส่งเสริมเด็กนักเรียนพิการเรียนร่วมในโรงเรียนปกติ”

 

       ปัจจุบันประเทศต่าง ๆ ทั่วโลกต่างให้การยอมรับการจัดการศึกษาแบบเรียนร่วม (Inclusive Education)  ปี ค.ศ. 1995 ที่ประชุมองค์การศึกษาวิทยาศาสตร์และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (UNESCO) ที่ประเทศสเปนได้ประกาศให้ทุกประเทศจัดการศึกษาแบบเรียนร่วม เพราะเป็นการเปิดโอกาสให้ทั้งเด็กพิการและเด็กปกติได้สามารถปรับตัวเข้าหากัน ช่วยเหลือกัน เห็นอกเห็นใจกัน อีกทั้งเด็กพิการเหล่านี้ยังมีโอกาสได้เรียนใกล้บ้าน ไม่ต้องไปเรียนโรงเรียนเฉพาะหรือโรงเรียนประจำซึ่งเป็นการประหยัดค่าใช้จ่ายของผู้ปกครอง และเด็กยังได้รับความอบอุ่นจากครอบครัวอีกด้วย

      รายงานของกรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ณ สิ้นเดือนธันวาคม 2565 ประเทศไทยมีจำนวนคนพิการทั้งสิ้น 2.15 ล้านคน ทั้งผู้พิการแต่กำเนิดและผู้พิการจากสาเหตุอื่นๆเช่นป่วย หรืออุบัติเหตุเป็นต้น โดยเป็นเด็กพิการที่อยู่ในวัยเรียน (6-14 ปี) มากถึง 66,000 คน 

      มูลนิธิ EDF สำรวจพบว่า มีเด็กพิการเป็นจำนวนมากที่มีความพิการด้านร่างกายเพียงบางส่วน แต่สามารถสื่อสาร มีความเข้าใจและสามารถเรียนหนังสือได้ แต่เด็กพิการส่วนใหญ่กลับไม่มีโอกาสได้เข้าเรียนในโรงเรียน อันเนื่องจากครอบครัวมีฐานะยากจน หาเช้ากินค่ำ ทำให้เด็กพิการมักถูกละเลย ไม่ได้รับการดูแลอย่างเหมาะสมและผู้ปกครองยังขาดความรู้ด้านสิทธิขั้นพื้นฐานของเด็กพิการ เด็กๆเหล่านี้ถูกเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือหรือเข้าสังคมร่วมกับคนปกติ ทำให้ขาดโอกาสในการสร้างเสริมพัฒนาการทางด้านร่างกาย จิตใจ รวมไปถึงทักษะความรู้พื้นฐานต่างๆที่จำเป็นต่อการใช้ดำรงชีพด้วยตนเองในอนาคต

     มูลนิธิฯ จึงได้ริเริ่ม "โครงการทุนการศึกษาเพื่อส่งเสริมเด็กพิการเรียนร่วมในโรงเรียนปกติ" ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2546 เพื่อมอบทุนการศึกษาให้แก่เด็กนักเรียนพิการที่มีความสามารถในการเรียนหนังสือได้ เพื่อให้พวกเขาได้เข้าเรียนร่วมในโรงเรียนปกติกับนักเรียนทั่วไป และเพื่อเสริมสร้างพัฒนาการทางร่างกาย สติปัญญา เรียนรู้การเข้าสังคม การช่วยเหลือตนเองในสถานการณ์ต่างๆ รวมทั้งการอยู่ร่วมกับคนปกติ โดยไม่รู้สึกว่าตนเองเป็นภาระของครูและเพื่อนๆในโรงเรียน

     โดยข้อมูลจากการสำรวจพบว่านักเรียนพิการที่ได้รับทุนการศึกษาหลายคน หลังจากเข้าเรียนร่วมได้ระยะเวลาหนึ่ง จะมีพัฒนาการทางร่างกายที่ดีขึ้น เปลี่ยนแปลงบุคลิกจากที่เคยเงียบขรึม เก็บตัว มาเป็นเด็กที่สดใสร่าเริงและเป็นที่รักของเพื่อนๆและครูในโรงเรียน กว่า 20 ปีมูลนิธิEDF ได้ส่งมอบโอกาสทางการศึกษาจากผู้บริจาคไปยังเด็กนักเรียนพิการที่มีฐานะยากจนเพื่อส่งเสริมให้เรียนร่วมในโรงเรียนปกติไปแล้วมากกว่า 2,000 คน ทั่วประเทศไทย

 

 

ตัวอย่างเด็กนักเรียนที่ได้รับทุน

ด.ญ.พนิดา (เนย) อายุ 11 ปี จ.อุดรธานี

"ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 บ้านที่หนูอยู่อาศัยเป็นบ้านของญาติ เป็นบ้านชั้นเดียวหลังคามุงสังกะสี สภาพทรุดโทรม หนูอาศัยอยู่กับพ่อแม่ พ่อมีอาชีพรับจ้างทั่วไปส่วนแม่ไม่ได้ทำงานเพราะต้องคอยดูแลหนูซึ่งไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ หนูเริ่มป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงตั้งแต่เรียนอยู่ชั้น ป.2 แม่ต้องลาออกจากงานเพื่อคอยรับส่งหนูไปโรงเรียน แม่จะอยู่ที่โรงเรียนกับหนูตลอด คอยพยุงพาหนูเข้าห้องน้ำ เดินขึ้นลงบันได ในตอนแรกหนูยังพอจะเดินด้วยตัวเองได้บ้างแต่พอหนูขึ้นชั้น ป.5 อาการของโรครุนแรงขึ้น หนูไม่สามารถลุกเดินเองได้ เคลื่อนไหวร่างกายลำบากมาก เวลานั่งก็จะนั่งไม่ได้นานเพราะไม่สามารถทรงตัวเองได้ เวลานอนตอนกลางคืนจะรู้สึกปวดมาก หนูสามารถเขียนหนังสือได้และกินอาหารเองได้แต่ต้องอาศัยแม่และพ่อจัดเตรียมสิ่งของมาวางไว้ให้ใกล้ๆ ค่ะ"

"ในอนาคตหนูอยากเรียนต่อมัธยมปลายและเข้ามหาวิทยาลัย เพราะหนูอยากเป็นหมอค่ะ อยากรักษาเด็กที่ป่วยเป็นโรคเดียวกับหนูให้หายป่วยสามารถไปโรงเรียนได้ตามปกติ ได้เจอเพื่อนๆและคุณครูที่โรงเรียนค่ะ หนูอยากได้ทุนการศึกษานี้มากค่ะเพราะที่บ้านยากจน รายได้ของพ่อเพียงคนเดียวบางครั้งก็ไม่พอเป็นค่าใช้จ่ายสำหรับการเรียนของหนู แม่ก็ไม่สามารถออกไปหางานทำได้เพราะต้องดูแลหนูตลอดเวลา เลยคิดว่าหากได้รับทุนการศึกษาหนูจะนำไปให้แม่เพื่อเก็บเป็นค่าใช้จ่ายในเรื่องการเรียนของหนู ซื้อหนังสือ อุปกรณ์การเรียน"

สุดท้ายนี้หนูขอขอบคุณท่านผู้ใหญ่ใจดีที่เมตตามอบเงินเป็นทุนการศึกษาให้กับหนูค่ะ ถึงหนูจะพิการไม่สามารถเดินได้แต่หนูอยากเรียนหนังสือให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ หนูคิดอยู่เสมอว่าจะไม่ท้อแท้และมีความหวังว่าสักวันหนึ่งหนูจะหายแล้วกลับมาใช้ชีวิตตามปกติได้อย่างเมื่อก่อนค่ะ

 

 

ตัวอย่างเด็กนักเรียนที่ได้รับทุน

เด็กชายศุภณัฐ (โก้) อายุ 13 ปี  จ.หนองบัวลำภู

"พ่อกับแม่ของผมเลิกกันตั้งแต่ผมอายุ 1 ขวบ แม่เอาผมมาฝากไว้ให้ตากับยายเลี้ยงแล้วเดินทางไปทำงานที่กรุงเทพ ตอนผมเด็กๆ ตากับยายต้องเอาผมไปเลี้ยงที่ทุ่งนาและไร่มันสำปะหลังเพราะต้องทำงานและไม่สามารถปล่อยให้ผมอยู่บ้านเพียงลำพังได้ ต่อมาแม่แต่งงานใหม่มีน้องอีก 2 คน แม่ก็เอาน้องทั้ง 2 คนมาให้ตากับยายเลี้ยง ตากับยายจึงต้องทำงานหนักเพื่อหาเงินมาเลี้ยงดูผมกับน้องๆให้ได้เรียนหนังสือ ผมพิการตาซ้ายบอดมาตั้งแต่กำเนิด เวลาอยู่ในห้องเรียนผมจะนั่งโต๊ะแถวหน้าสุดเพราะจะได้มองเห็นสิ่งที่คุณครูเขียนบนกระดานดำด้วยตาข้างขวา เวลาเพ่งกระดานดำนานๆ ผมจะรู้สึกแสบตามาก ผมเป็นเด็กที่ความจำไม่ดีและยังมีปัญหาเรื่องการมองเห็นอีกทำให้ผมต้องตั้งใจเรียน ตั้งใจฟังเวลาที่คุณครูสอนในห้องเรียนมากกว่าเพื่อนๆคนอื่น ผมชอบเรียนวิชาศิลปะ วาดรูประบายสีมากครับ ในอนาคตหากเรียนจบชั้น ม.3 ผมอยากเรียนต่อทางด้านสายอาชีพเป็นช่างซ่อมเครื่องยนต์จะได้มีอาชีพติดตัวไว้เลี้ยงดูตัวเอง ตายายและน้องๆต่อไปครับ"

วันเสาร์-อาทิตย์และหลังเลิกเรียนผมจะไปช่วยตาขุดดินปลูกอ้อย เนื่องจากยายป่วยและมีโรคประจำตัวไม่สามารถทำงานหนักได้ ผมจึงต้องไปช่วยตาทำงานครับ ผมสมัครขอรับทุนการศึกษาเพราะต้องการนำเงินไปซื้ออุปกรณ์การเรียนและเก็บไว้เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการเรียนต่อสายอาชีวศึกษาในอนาคต หากไม่ได้รับทุนตากับยายอาจจะมีเงินไม่พอส่งให้ผมเรียนต่อครับเพราะในแต่ละเดือนตากับยายต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายภายในครอบครัวทั้งหมด รวมไปถึงค่าใช้จ่ายในการเรียนของผมและน้องอีก 2 คน

ผมขอขอบพระคุณผู้มีเมตตาบริจาคทุนการศึกษาให้แก่ผม ถึงแม้ว่าผมจะเป็นเด็กพิการทางสายตาและเรียนไม่ค่อยเก่งแต่ผมสัญญาว่าจะตั้งใจเรียนอย่างสุดความสามารถ จะเรียนให้จบ มีอาชีพและรายได้ที่ทำให้ผมสามารถพึ่งพาตัวเองได้ในอนาคตครับ