วารสารแจกฟรีสำหรับวัยรุ่นด้อยโอกาสในสถานสงเคราะห์

โครงการนี้ ริเริ่มคิดขึ้นเพื่อแก้ไขปัญหา และพัฒนาความรู้ ทักษะ การเรียน การใช้ชีวิต การปรับตัวเข้าสู่สังคมภายนอกสถานสงเคราะห์ที่จะต้องดำรงชีวิตจริงด้วยตนเอง หาเลี้ยงชีพตนเอง ให้อยู่ได้อย่างแท้จริง ต่างกับชีวิตในสถานสงเคราะห์ที่อย่างน้อยจะมีปัจจัย 4 อย่างครบถ้วนทุกครั้งเมื่อต้องการ แต่กลับขาดการเรียนรู้โลกในความเป็นจริงอย่างเพียงพอ ด้วยการถูกจำกัดเวลาต่อการใช้ชีวิตนอกสถานสงเคราะห์มาหลายปี

ดังนั้น จากการได้ทราบปัญหาและความต้องการสำคัญของผู้ดูแลสถานสงเคราะห์หลายแห่ง ผู้ริเริ่มจึงคิดโครงการ “วารสารแจกฟรี” นี้ขึ้น ด้วยการจะสรรหา/ผลิตเนื้อหาเฉพาะด้านที่เหมาะกับผู้รับในแต่ละสถานสงเคราะห์ เช่น แจกให้กับวัยรุ่นหญิงที่ต้องโทษจากคดียาเสพติด, วัยรุ่นชายที่ขาดแคลนทุนทรัพย์แต่ความประพฤติดี เนื้อหาที่จะจัดทำในวารสารขนาด ประมาณ 20 – 24 หน้า จะจัดทำ/คัดสรรให้ตอบโจทย์ต่อการพัฒนาผู้อ่านอย่างแท้จริง ด้วยวัตถุประสงค์เพื่อให้เกิดการติดตามอ่านอย่างจริงจัง จากประโยชน์ที่พวกเข้าได้รับรู้และนำไปใช้ได้จริง

หลังจากจัดทำและแจกอย่างต่อเนื่องไประยะหนึ่ง ผู้ริเริ่มมีแผนงานที่จะวัดผล และลงพื้นที่ไปยังสถานสงเคราะห์ฯ นั้นๆ เพื่อสอบถามความคิดเห็นจากผู้อ่านอย่างแท้จริง เพื่อให้สามารถเก็บข้อเท็จจริงอันเป็นประโยชน์มาพัฒนาเนื้อหาและการนำเสนอในครั้งต่อๆ ไปให้เกิดประโยชน์มากขึ้นอย่างแท้จริง

นอกจากนี้ ยังมีแนวคิดที่จะจัดกิจกรรม ณ สถานสงเคราะห์นั้นๆ จากเสียงตอบรับจริงที่วัยรุ่นเหล่านั้นแจ้งมาให้ทราบ โดยกิจกรรมต่างๆ ที่จะจัดขึ้น เน้นไปเพื่อการพัฒนาทักษะ, ความคิด, ทัศนคติต่างๆ อย่างเหมาะสม เช่น เตรียมพร้อมเข้าสู่โลกการทำงาน, อาชีพแสริมสำหรับวัยรุ่นที่ยังศึกษาอยู่ เพื่อสร้างรายได้อย่างภาคภูมิใจ ฯลฯ

ทั้งนี้ ผู้ริเริ่มได้วางแนวทางสร้างส่วนร่วมกับผู้อ่าน (วัยรุ่นในสถานสงเคราะห์) ด้วยการให้พวกเขาได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของการจัดทำวารสารและกิจกรรมที่จะเป็นแผนงานในระยะต่อไป เช่น บทสัมภาษณ์ผลการเรียนที่ดีขึ้นด้วยเทคนิคเฉพาะตัวของ น้อง ก., สิ่งประดิษฐ์ชิ้นเอกจาก น้อง ข., การเข้ามามีส่วนร่วมในการรวบรวมความคิดเห็นจากเพื่อนที่ได้อ่านวารสาร

ซึ่งการดึงวัยรุ่นเหล่านี้มาทำกิจกรรมร่วมกับผู้ริเริ่ม นี้ เนื่องจากผู้ริเริ่ม มองเห็นว่าวัยรุ่นจะเป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาสังคมได้อย่างจริงจัง เนื่องจากเป็นวัยที่กำลังเรียนรู้และลงมือปฏิบัติได้เองอย่างแท้จริง เมื่อพวกเขาเห็นความสำคัญต่อเรื่องที่กำลังปฏิบัติ

ซึ่งที่จริงเมื่อพวกเขาเหล่านั้น ได้ตระหนักถึงประโยชน์ที่นักกิจกรรมส่งมอบให้ และได้รับผลที่ดี อีกทั้งยังเป็นผู้ที่ประสบปัญหาด้วยตนเองอย่างแท้จริง การปลูกฝังให้พวกเขาเป็นเมล็ดพันธุ์ที่จะถ่ายทอดความคิดในการพัฒนา มุมมองของการพัฒนาตนเอง แรงบันดาลใจที่ผลักดันให้พวกเขาดีขึ้นได้จริง ยังวัยรุ่นในสถานสงเคราะห์ที่ยังพัฒนาได้น้อย หรือรุ่นหลังๆ จะเป็นการส่งต่อการพัฒนาจากผู้ที่มีประสบการณ์จริง อย่างแท้จริง ซึ่งดีกว่าการที่คนนอกรับรู้ปัญหา แล้วยื่นมือเข้าไปช่วยเหลืออย่างแน่นอน จนกระทั่งวันหนึ่งเมล็ดพันธุ์เหล่านี้จะสามารถเติบโตและขยายพันธุ์/ขยายผลดีส่งต่อกันไปได้จากรุ่นสู่รุ่น หรือในวงกว้างมากขึ้น