องค์กรภาคสังคมของไทยเป็นภาคส่วนที่ทำงานอย่างแข็งขันและสร้างการเปลี่ยนแปลงให้สังคมในหลากหลายมิติ แต่องค์กรเหล่านี้มักถูกจำกัดการเข้าถึงโอกาสทางทรัพยากรทุนและการสร้างพันธมิตรด้วยข้อจำกัดทางภาษาอังกฤษ เช่น ไม่ได้รับเลือกให้ไปงานประชุมที่ต่างประเทศ, ไม่ได้รับเข้าเลือกอบรม, ไม่สามารถเข้าถึงแหล่งทุน ด้วยเหตุผลเรื่องที่ว่า “พวกเขาไม่สามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้” ทั้งๆที่ปัญหาที่พวกเขากำลังแก้และผลกระทบที่กำลังสร้างไม่ได้ด้อยไปกว่าองค์กรภาคสังคมอื่นๆทั้งในและต่างประเทศเลย 

ในปัจจุบัน มีองค์กรทุนและองค์กรตัวกลางมากมายที่ทำงานด้านการเสริมสร้างศักยภาพขององค์กรภาคสังคม แต่การเสริมศักยภาพเหล่านั้น แม้จะเป็นสิ่งจำเป็นมากเช่นกันมักเป็นการเสริมศักยภาพในด้านการใช้โมเดลหรือเครื่องมือในการพัฒนาแนวความคิดและวิธีการแก้ปัญหาของแต่ละองค์กร มากกว่าการเสริมศักยภาพของคนในองค์กรในด้านการสื่อสารและการเข้าถึงโอกาสด้วยการพัฒนาศักยภาพทางการสื่อสาร

ผลกระทบที่ได้การพัฒนาศักยภาพทางภาษาจะไม่ได้เกิดเพียงแต่ตัวบุคคลในองค์กรภาคสังคมเท่านั้น แต่หากความสามารถทางภาษาที่เพิ่มขึ้น ทำให้พวกเขาได้เข้าถึงโอกาสทางแหล่งทุน การศึกษาดูงาน การเข้าร่วมโครงการสร้างเสริมศักยภาพอื่นๆ หรือได้สร้างพันธมิตรที่หลากหลายมากขึ้น ยังสร้างผลกระทบทางอ้อมไปยังกลุ่มเป้าหมายที่องค์กรภาคสังคมนั้นๆต้องการช่วยอีกด้วย ดังนั้นการลงทุนสนับสนุนองค์กรภาคสังคมในมิตินี้ ยังสามารถสร้างผลกระทบทางสังคมได้เช่นกัน