ส่งน้อง (ลักษณ์ ม.1) เรียน สร้างเด็กดี หนูอยากเป็นตำรวจ

พ่อแม่หนูแยกทางกัน หนูกับแม่ที่มีอาชีพรับจ้างทั่วไป ถ้าวันไหนไม่มีงานก็หมายความว่าไม่มีเงินซื้อข้าวกิน จนกระทั่งหนู 7 ขวบ แม่มีครอบครัวใหม่ มีลูก 2 คน พ่อเลี้ยงหนูเป็นคนขยันทำมาหากิน แต่เราก็ไม่มีบ้าน พ่อเลี้ยงใช้สังกะสีกันเป็นเพิงเล็กๆ หลังคาทำจากไวนิล พอคลุมแดดฝนตามอัตภาพ 

หลังเลิกเรียนหนูจะกลับไปเลี้ยงน้อง และทำงานบ้านตามที่หนูทำได้ เพราะร่างกายหนูไม่แข็งแรง สายตาหนูก็สั้นมาก มองอะไรไม่ชัด โชคดีที่มีคนใจดีตัดแว่นให้หนู 

ปิดเทอมที่แล้วแม่กับพ่อเลี้ยงหนูไปทำงานรับจ้างที่จังหวัดอื่น โดยเอาน้องชายคนเล็กไปด้วย ส่วนหนูกับน้องสาว แม่ฝากไว้กับชาวบ้านใจดีคนหนึ่ง เค้าให้ที่อยู่ที่กินหนู แต่เนื่องจากครอบครัวนี้ก็หาเช้ากินค่ำ มีรายได้วันละ 120 บาท หนูกับน้องต้องไปอยู่กับเพื่อนพ่อ ที่มักเมาเหล้าและโวยวาย หนูต้องรีบกลับบ้านมาทำงานบ้าน เท่าที่หนูจะช่วยได้ เพราะแขนขาหนูอ่อนแรง แต่หนูก็ต้องทำตัวเข้มแข็งเพื่อเป็นหลักให้น้อง แต่พอตกค่ำหนูก็นอนร้องไห้ ไม่รู้หนูไปทำกรรมอะไรนักหนา แต่หนูก็โชคดีที่ครูได้รับรู้เรื่องราวของหนู จึงให้ความช่วยเหลือโดยให้หนูกับน้องมาอยู่บ้านพักครู จัดหาเสื้อผ้าให้ใส่ ให้หนูได้อบอุ่นกว่าที่เคย แม้จะอีกไม่นานหนูต้องไปเร่รอนอีกครั้ง เพราะแม่และพ่อเลี้ยงขาดการติดต่อไปแล้ว

หนูหวังว่าจะมีผู้ใจบุญให้ความอุปการะและชี้แนะแนวทางให้หนูได้มีการศึกษา เพื่อเป็นกำลังสำคัญของครอบครัว ถ้าหนูได้ทุนก็จะได้เรียนต่อ และสักวันหนูอยากเป็นครู