หนูชื่อเกตุ อยู่ม.1 ในจังหวัดนครศรีธรรมราช  การที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุด เพราะกว่าที่คน คนหนึ่งจะเกิดขึ้นมาในโลกใบนี้ได้นั้นเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์มากที่สุด มนุษย์ทุกคนที่เกิดมาในโลกใบนี้ล้วนมีสภาสภาพร่างกายที่ไม่ได้แตกต่างกัน แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้มนุษย์แตกต่างกันกัน นั้นคือคุณค่าแห่งความเป็นคน และไม่ว่าเราจะเกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวยจนล้นฟ้าหรือยากจนข้นแค้นแต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้มนุษย์ทุกคนเท่าเทียมกันในสังคม คือ คุณค่าความเป็นคน

 

หนูมีพี่น้อง 4 คน คือ ครอบครัวมีฐานะยากจน  และพ่อ แม่แยกทางกันตั้งแต่หนูอายุ 3 ขวบ  แต่นั้นมิใช่ปมด้อย แต่สิ่งที่ทำให้ดิฉันเข็มแข็ง อดทน พร้อมเผชิญกับทุกปัญหา การเป็นลูกกำพร้าในสายตาของเพื่อนบ้านไม่ได้ทำให้รู้สึกน้อยใจแต่มันทำให้ดิฉันเรียนรู้ที่จะอยู่ในโลกของความจริง แต่เราควรที่จะใช้ชีวิตอยู่เป็นให้เกิดประโยชน์โดยใช้ชีวิตรากฐานของความเป็นจริง และใช้ชีวินอย่างมีความสุข ทุกวันใช้อาศัยอยู่กับตาและยายซึ่งอายุ 70 ปี และน้องอีก 3 คน แต่ครอบครัวที่เต็มไปด้วยความสุขทุกๆ วันในตอนเย็นครอบครัวของเราจะทานข้าวพร้อมกันและพูดคุยกันในทุกๆเรื่อง คุณตาคุณยายมักสอนฉันเสมอว่า”ให้ฉันตั้งเรียนหนังสือโตขึ้นจะได้มีงานทำดีๆ โตขึ้นฉันอยากเป็นคุณหมอ เพราะเป็นอาชีพที่ช่วยเหลือคนเจ็บป่วย สิ่งนี้เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันตั้งใจเรียน ฉันเชื่อว่าอาชีพในฝันของฉันจะต้องเป็นจริง เพราะฉันไม่เคยที่จะหยุดฝันของฉันแลพร้อมเผชิญทุกปัญหา หนูขอสัญญาว่า หากได้รับทุนการศึกษามานั้น จะใช้เงินที่ได้รับมานั้นให้เกิดประโยชน์และคุณค่ามากที่สุด และจะตั้งใจเรียนประพฤติตนเป็นแบบอย่างที่ดี แก่น้องและเพื่อนๆและเป็นคนดีของสังคมตลอดไป

 

หนูขอขอบพระคุณทุกคนที่ทำให้หนูให้ทุกการศึกษาค่ะ

 

**หมายเหตุ เด็กคนนี้ เมื่อต้นปีที่ผ่านมา ได้ทุนการศึกษาเพื่อเรียนต่อในชั้น ม.1 จากคนใจดีในเทใจกันแล้ว  แต่จะดีไหมที่เราจะทำให้เด็กเหล่านี้มีทุนเรียนต่อจนจบมัธยมปลาย หรือ สายอาชีพ เพื่อให้พวกเขาเหล่านี้ได้มีสินทรัพย์อันล้ำค่าในการดูแลตัวเอง ครอบครัว และสังคมไทยต่อไป**