จากสถานการณ์ความไม่สงบในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้ที่เรื้อรังมาเป็นระยะเวลากว่า 10 ปีได้ส่งผลกระทบโดยตรงต่อสภาพเศรษฐกิจสังคมและคุณภาพชีวิตของคนในพื้นที่ที่ต้องดำรงชีวิตอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ใช่สงครามแต่ก็ไม่มีความสงบ (Neither War nor Peace) แม้จะมีความพยายามของภาครัฐและภาคประชาสังคมในการช่วยเหลือเยียวยาและในช่วง 10 ปีที่ผ่านมาภาครัฐได้มีการอุดหนุนงบประมาณกว่า 2 แสนล้านบาทลงไปเพื่อแก้ไขปัญหาหากแต่สถานการณ์ความรุนแรงก็ยังคงปรากฏขึ้นอย่างบ่อยครั้งและพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้ยังคงติดอันดับจังหวัดที่ประชาชนมีความยากจนมากที่สุด  ซึ่งกลุ่มคนที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดจากสถานการณ์ดังกล่าวคือผู้หญิงและเด็กจำนวนมากที่สูญเสียผู้นำครอบครัวและต้องเผชิญความยากลำบากในการดำรงชีวิตและต้องดิ้นรนเพื่อหารายได้เลี้ยงดูครอบครัวส่งผลกระทบต่อการศึกษาของเด็กและเยาวชนและการเข้าถึงบริการสาธารณสุขอันเป็นปัจจัยสำคัญที่ฉุดรั้งคุณภาพชีวิตของคนในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้ไว้

องค์การอ็อกแฟมตระหนักถึงสถานการณ์ปัญหาดังกล่าวและเชื่อมั่นในพลังของผู้หญิงที่จะสามารถเป็นผู้พลิกฟื้นสถานการณ์ในพื้นที่ได้  จึงริเริ่มจัดทำโครงการเพื่อพัฒนาภาวะผู้นำทางเศรษฐกิจของผู้หญิงโดยมีเป้าหมายเพื่อสร้างทักษะทางธุรกิจที่จำเป็นและส่งเสริมให้ผู้หญิงมีภาวะผู้นำและเชื่อมั่นในศักยภาพของตนเองและผู้นำหญิงเหล่านี้จะเป็นผู้ส่งต่อองค์ความรู้และสร้างแรงขับเคลื่อนทางเศรษฐกิจและเป็นที่พึ่งของชุมชนในภาวะสถานการณ์ความไม่สงบในพื้นที่ต่อไปได้ซึ่งกว่า 2 ปีของการดำเนินโครงการมีผู้หญิงกว่า 200 รายที่ได้รับความรู้และทักษะที่จำเป็นเพื่อก้าวสู่การเป็นผู้นำทางเศรษฐกิจในพื้นที่และกลุ่มผู้นำหญิงเหล่านี้ได้กลับไปเป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนในชุมชน

ทั้งนี้ข้อค้นพบที่สำคัญจากการดำเนินโครงการคือปัจจุบันมีหน่วยงานจำนวนมากทั้งภาครัฐและภาคประชาสังคมที่ได้ให้ความช่วยเหลือแก่กลุ่มผู้หญิงในเรื่องการพัฒนาคุณภาพชีวิตและการอาชีพหากแต่ยังไม่มีหน่วยงานใดที่มุ่งพัฒนาผู้หญิงในบทบาทของผู้นำทางเศรษฐกิจซึ่งจะเป็นเครื่องมือสำคัญในการพัฒนาให้เกิดความยั่งยืน  และยังพบว่ากลุ่มผู้หญิงขาดพื้นที่กลางในการเข้าถึงองค์ความรู้ด้านการดำเนินธุรกิจและการตลาดที่สอดรับกับความต้องการที่หลากหลายตามศักยภาพของแต่ละกลุ่มรวมถึงแรงสนับสนุนในการเชื่อมต่อกับภาคธุรกิจและตลาดในเมือง  นอกจากนี้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้เองก็ยังขาดจุดเชื่อมประสานที่จะเป็นศูนย์รวมข้อมูลเพื่อให้ทรัพยากรที่มีอยู่มากในพื้นที่ได้เกิดการกระจายและเกิดประโยชน์สูงสุดอีกด้วย