ช่วงชีวิตในวัยเยาว์ของเด็กๆ ในชุมชน เป็นช่วงวัยที่บริสุทธ์ เป็นช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยพลังของการเรียนรู้ การละเล่น และความรู้สึกผูกพันธ์ต่อบ้านเกิดและชุมชน น่าเสียดายที่ทุกวันนี้เยาวชนถูกทำให้ออกห่างจากภาวะความรู้สึกอันงดงามนี้ออกไปทุกที ไม่ว่าจะด้วยเครื่องมือการศึกษาของรัฐ หรือเครื่องมือของพ่อค้าวานิชที่เอาเด็กเป็นเหยื่อในการขายสินค้าในนามบริโภคนิยม หรือไม่ว่าจะเป็นเครื่องมือที่ให้คุณค่ากับกระแสหลักที่แข่งกันเรียน แข่งขันกันเป็นคนเก่งเพื่อไล่ล่าความเป็นที่หนึ่งโดยมีรางวัลเป็นแรงจูงใจในแบบต่างๆ ทำให้คุณค่าในความงามของความเป็นมนุษย์ค่อยๆ ถูกทำให้เบื่อหน่ายไป นี่ยังไม่ต้องกล่าวถึงความรักใคร่ผูกพันธ์กับคนเฒ่าคนแก่ กับวัฒนธรรมและธรรมชาติอันดีงามภายในชุมชน

ด้วยความตระหนักในทิศทางของการพัฒนาแบบแยกส่วนที่เน้นการแข่งขันและมีความรุนแรงอยู่ในทีเช่นนี้ จึงเกิดค่ายเยาวชน ""แด่เยาว์...ดรุณวัยด้วยใจรัก" ขึ้น เพื่อสนับสนุนให้ชุมชนหันมาสรรค์สร้างกระบวนการเรียนรู้ที่ให้คุณค่าต่อวัยเยาว์อันบริสุทธ์ของเด็กๆ โดยเปิดโอกาสให้พวกเขาได้รู้สึก ได้รัก ได้ชื่นชม และได้เห็นคุณค่าของการละเล่น ตลอดจนได้สัมผัสกับความรู้สึกเชื่อมโยงกับคนเฒ่าคนแก่ ภูมิปัญญา วัฒนธรรม พุทธธรรม และธรรมชาติอันงดงามที่ยังคงมีอยู่ภายในชุมชนรอบตัว และสร้างการมีส่วนร่วมของกลุ่มเยาวชนภายในชุมชนให้เกิดสำนึกรักในของดีงามที่อยู่แวดล้อมพวกเขา โดยผ่านกระบวนการผสมผสานระหว่างหลักพุทธธรรม นิเวศน์วิทยาแนวลึก งานศิลปะ และการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม

และด้วยการสรรค์สร้างกระบวนการเรียนรู้แบบนี้ให้เกิดขึ้นในชุมชน เราเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้จะขยายไปสู่สังคมในวงกว้าง และทำให้สังคมโดยรวมค่อยๆ มีดุลยภาพมากขึ้น 

การฟื้นคืนคุณค่าภายในที่มีอยู่แล้วก็จะกลับคืนมา เยาวชนเองเมื่อเขาเจริญวัยขึ้นก็จะไม่หลงทางไปกับการแข่งขันจนหลงลืมความเป็นมนุษย์ ความสุขที่แท้อันเกิดจากการเห็นคุณค่าของตนเอง เห็นว่าตัวเองเชื่อมโยงกับชุมชนอย่างมีความหมาย เมื่อนั้นสังคมก็จะค่อยๆ พัฒนาขึ้นอย่างยั่งยืน