ฐาปนี ฤทธิ์เกิด (เจิน)

คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

[ สอนวิชา วิทยาศาสตร์ ]

“เจินสมัครเข้ามาเพราะเชื่อในพลังของการรวมกลุ่มของคนที่อยากและสามารถเปลี่ยนแปลง และเจินอยากเป็นคนสร้างความเปลี่ยนแปลงเอง อยากสอนอย่างสร้างสรรค์ เป็นครูที่สร้างคน เจินได้ทำให้พวกเขาได้สนุกกับการเรียนวิทย์ พวกเขาแข่งกันวิ่งเข้ามาเรียนที่ห้องเรียนของเรา”

นีติรัฐ พึ่งเดช (พิ้งค์)

คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

[ สอนวิชา ภาษาอังกฤษ ]

“ถ้าเด็กทุกคนได้รับโอกาสทางการศึกษามากขึ้น ประเทศของเราจะมีพลเมืองที่มีคุณภาพเพิ่มขึ้นด้วย เราจึงพยายามพัฒนาทักษะต่างๆ ที่เป็นประโยชน์กับนักเรียน จนเห็นว่าผลสัมฤทธิ์ในวิชาอังกฤษของเด็กๆ เพิ่มขึ้นมาก และเราก็ได้ตั้งชมรมพานักเรียนไปเปิดโลกที่ต่างจังหวัด”

พุทธชาด ปารอด (มะปราง)

คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

[ สอนวิชา วิทยาศาสตร์ ]

“มะปรางอยากให้นักเรียนมาเรียนวิทยาศาสตร์อย่างมีความสุข สนุก และได้ความรู้ ที่สำคัญที่สุดคือต้องเป็นเรื่องที่นำไปใช้ได้ในชีวิตประจำวัน จากการสอนพบว่านักเรียนเข้าใจในเรื่องที่เรียนและสามารถอธิบายได้เป็นอย่างดี ดีจนเรายังตกใจ”

ปาริฉัตร คำแหง (ปอ)

คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล

[ สอนวิชา วิทยาศาสตร์ ]

“เราเชื่อว่าเด็กทุกคนควรเลือกเส้นทางชีวิตของตัวเองได้ โดยไม่ถูกความไม่เท่าเทียมมาปิดบังตาทำให้พวกเขาไม่เหลือทางเลือก บางครั้งความเชื่อนี้เปลี่ยนความท้อแท้มาเป็นพลังเพื่อทำทุกอย่างให้เต็มที่”

ฐานิตา ภูวนาถนรานุบาล (ปุ๊บ)

คณะอักษรศาสตร์ University of Edinburgh

[ สอนวิชา ภาษาอังกฤษ ]

“การศึกษาไทยต้องการแรงช่วยพัฒนา และการเป็นครูจะทำให้เราเข้าใจแก่นปัญหามากที่สุด ปุ๊บถึงเข้ามาด้วยความหวังว่าจะทุ่มเท จนตอนนี้นักเรียนของปุ๊บเริ่มกล้าใช้ภาษาอังกฤษนอกคาบ และที่สำคัญเราอยากให้เขาตั้งเป้าหมายในชีวิตและเชื่อมั่นในตนเองมากขึ้น”

สุขพิชัย คณะช่าง (อาร์ม)

คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

[ สอนวิชา คณิตศาสตร์ ]

"ผมสอนภาษาอังกฤษโดยให้ภารกิจที่ท้าทายนักเรียน ทั้งร้อง ท่อง และพูดอังกฤษนอกห้อง จนนักเรียนไม่กลัวภาษาอังกฤษอีกต่อไป จากเดิมที่แค่ให้เรียนยังไม่อยากเรียนกลายมาเป็น “speak English” จนติดปาก การเปลี่ยนแปลงแม้เพียงเล็กน้อยมีอานุภาพที่สามารถขยายวงกว้างออกไปได้มาก ผมเชื่อว่าต่อไปนักเรียนจะกล้าใช้ภาษาไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน“การศึกษาที่ดีจะเป็นรากฐานให้ผู้คนดำเนินชีวิตและสร้างอนาคตที่ดีของตัวเอง และเป็นการพัฒนาสังคมที่ยั่งยืนที่สุด ถ้านักเรียนรู้จักคิด รู้จักหน้าที่ของตนเอง มีความสามารถ เขาจะสามารถดำรงชีวิตอยู่ในสังคมนี้ได้อย่างมีความสุข"

ธนัชพร ชูประเทศ (เพิร์ล)

คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัย อัสสัมชัญ

[ สอนวิชา ภาษาอังกฤษ ]

"นักเรียนมีความรับผิดและความมุ่งมั่น ได้เห็นนักเรียนมีเป้าหมายและความสุข ได้เข้ามาเห็นปัญหาที่ไม่เคยเข้ามาสัมผัส และลงมือทำ แก้ปัญหานั้น"

กิตติวุฒิ ธรรมมโนวานิช (ตั๋ง)

คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร

[ สอนวิชา คณิตศาสตร์ ]

“ช่วงที่สมัครเรากำลังศึกษาธรรมะ คำว่า "ตื่นเพื่อตนเอง ตื่นเพื่อผู้อื่น" ช่วยในการตัดสินใจของเรา เราอยากหยิบโอกาสที่จะได้ช่วยประเทศไทย แม้จะเล็กน้อย ที่ผ่านมา เรากระตุ้นให้"

ศิรินทร์ ตั้งพรไพบูลย์ (เมี่ยว)

คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

[ สอนวิชา คณิตศาสตร์ ]

“ตอนที่เราเป็นนักเรียน เรารู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาก ที่ได้โตมาในครอบครัวที่ส่งเสริมการศึกษา และได้เรียนในโรงเรียนดีๆ แต่เด็กๆอีกมากมายไม่ได้รับโอกาสนี้ การมาเป็นครูทำให้เรารู้ถึงปัญหาในเชิงลึก เพื่อจะได้ไปแก้ไขได้ต่อไปหลังจากจบ 2 ปี”

ชิดชนก ศิริโชติ (ใหม่)

คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร

[ สอนวิชา ภาษาอังกฤษ ]

“เราเคยพบความไม่เท่าเทียมด้านการศึกษา ทำให้มีความเชื่ออย่างแรงกล้าว่า การศึกษาสามารถพลิกชีวิตคนได้ ตั้งแต่ที่ทำมา มีนักเรียนบางคนที่เปลี่ยนไป เราพยายาม challenge เด็กไปเรื่อยๆ เหมือนพาเค้าขึ้นบันได เราเชื่อมั่นว่าเค้าจะสามารถขึ้นบันไดขั้นที่สูงกว่าได้ด้วยตัวของเขาเอง”

ทัฬหวิชญ์ ฐิติรัตน์สกุล (สกาย)

คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

[ สอนวิชา คณิตศาสตร์ ]

“การมาเป็นครู ทำให้รู้ว่าจริงๆแล้วนักเรียนไม่ใช่ปัญหา นักเรียนแค่ต้องการครูที่ตั้งใจมาสอน ครูที่เอาใจใส่ การสอนโดยเอานักเรียนเป็นที่ตั้ง ทำให้เค้ารู้สึกมีค่า รู้สึกมีตัวตน นักเรียนหลายๆ คนจากที่ไม่เคยชอบคณิตศาสตร์มาก่อน กลายมาเป็นนักเรียนที่วิ่งเข้าห้องเรียนทุกครั้ง แย่งกันยกมือตอบ การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ แม้เพียงเล็กๆ ก็ทำให้ชื่นใจ”

ตะวันฉาย นาคบัลลังก์ (ปิงปิง)

คณะรัฐศาสตร์ University of South Carolina

[ สอนวิชา ภาษาอังกฤษ ]

“เราอยากเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างความเปลี่ยนแปลงโดยเริ่มจากห้องเรียนหนึ่งห้อง ให้นักเรียนได้มีความสุขกับการเรียนและเดินตามความฝันของตนเอง การเป็นครูเป็นสิ่งที่ยากเเละท้าทายกว่าที่คิดมาก เเต่ก็เป็นอาชีพที่นำความสุขมาให้มากเช่นกัน”

เขมพัฒน์ ภัทรธรกุล (เขม)

คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

[ สอนวิชา คณิตศาสตร์ ]

“นอกจากวิชาการแล้ว ความรับผิดและการมีน้ำใจต่อทั้งตนเองและผู้อื่นก็สำคัญ ผมทำโรงเกษตรเป็นชุมนุมให้นักเรียนเพื่อปลูกฝังทักษะเหล่านี้ มีครั้งหนึ่งที่ผมท้อใจจนไม่อยากเป็นครูอีก นักเรียนคนหนึ่งมาบอกว่าครูอย่าเพิ่งที้งผมกลางทาง ผมจะแสดงให้เห็นว่าผมรับผิดชอบโรงเกษตรได้ เหตุการณ์นั้นทำให้ผมหยุดคิดเรื่องการเลิกเป็นครูไปโดยปริยาย”

จักริน บูรณะนิตย์ (อู๋)

คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

[ สอนวิชา คณิตศาสตร์ ]

“การที่ได้มอบสิ่งที่ดีให้แก่ผู้อื่น สิ่งที่ได้รับกลับมาคือใจของเราที่ถูกเติมเต็มมากขึ้น สำหรับผมโอกาสในการทำความดีเราพลาดไม่ได้ จึงทำเต็มที่ให้กับนักเรียน ทั้งในการสอนในห้อง และการพานักเรียนออกไปเห็นโลกภายนอก จากที่นักเรียนได้ไปร่วมกิจกรรมนอกโรงเรียน ผมเห็นว่าหลายคนที่ไปไกลกว่าที่เราคิดไว้มาก”

อุซมา ดารามั่น (ซีม)

คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา Grinnell College ประเทศสหรัฐอเมริกา

[ สอนวิชา ภาษาอังกฤษ ]

"เราอยากเป็นแรงบันดาลใจและร่วมผลักดันให้นักเรียนเหล่านี้เห็นถึงคุณค่าและความสามารถของตนเอง เป็นแรงสนับสนุนช่วยเติมเต็มนักเรียน เป็นตัวอย่างให้นักเรียนได้เห็นว่าเราสามารถก้าวข้ามขีดจำกัดทางสังคมได้หากเรามีความมุมานะพยายาม"

วรชาภา บรรยงคิด (แฟร์)

คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

[ สอนวิชา สอนวิชาวิทยาศาสตร์ ]

"เราเชื่อว่าสิ่งที่คนเราเป็นได้ดีที่สุดคือตัวของตัวเอง ตั้งแต่ก้าวแรกที่เราก้าวเข้าห้องเรียน เราบอกตัวเองว่าเราอยากเป็นครูของพวกเขาจริงๆไม่ใช่แค่คนที่สอนอยู่หน้าห้อง เจอกันในคาบเรียนแล้วก็จบกันไป เพราะงั้นสิ่งแรกที่เราทำคือใส่ใจพวกเขามากๆ เราจำนักเรียนทุกคนของเราได้ตั้งแต่คาบแรกที่เจอกัน เราเปิดใจให้นักเรียนของเราทุกคนพยายามสร้างห้องเรียนของเราให้เป็น safe zone ของทุกคน เพราะงั้นในห้องเรียนของเรานักเรียนมีอิสระมากๆโดยที่ต้องรู้หน้าที่ของตนเองและต้องไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน"

ฐานวีร์ พงศ์พศวัต (ลิ้ง)

คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

[ สอนวิชา คณิตศาสตร์ ]

"หากเราต้องการเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษาไทย เราต้องเข้าใจรากฐานปัญหาให้ชัดก่อน ซึ่งสองปีนี้ ผมน่าจะเข้าใจในจุดนี้และนำไปเปลี่ยนแปลงประเทศในอนาคตได้ ผมอยากที่จะสร้างให้มันดีด้วยระบบต่อไป ทุกวันนี้ผมเริ่มจากระบบโรงเรียน ร่วมมือกับผู้บริหารและคุณครูท่านอื่น เพื่อจัดระเบียบนักเรียนมัธยมหลังพักเที่ยง จนครูท่านอื่นบอกว่า นักเรียนนิ่งขึ้นและพร้อมเรียนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด"

ปวริศา บัวพิมพ์ (ปาล์ม)

คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

[ สอนวิชา วิทยาศาสตร์ ]

"การศึกษาเป็นเครื่องมือสำคัญในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ หลายครั้งที่เราศึกษาถึงความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาที่เกิดขึ้น เรารู้ถึงปัญหา แต่การแก้ไขโดยใช้แต่ทฤษฏีอาจยังไม่เพียง การลงมาสัมผัสกับปัญหาจริงๆจะทำให้เราเข้าใจรูปแบบของปัญหาได้มากยิ่งขึ้น"

ชมปรางค์ วงศ์รัศมีเดือน (ปราง)

คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

[ สอนวิชา คณิตศาสตร์ ]

“แน่นอนว่าปัญหาการศึกษาไทยมีการกล่าวถึงมาอย่างยาวนานและส่วนตัวรู้สึกว่าในสังค เรามีแต่คนวิจารณ์การศึกษา แต่มีไม่กี่คนที่ลงมือแก้ไขอย่างจริงจัง ซึ่งโครงการนี้ได้เปิดโอกาสให้กลุ่มคนที่ตระหนักถึงความสำคัญของการศึกษามาร่วมกันแก้ปัญหานี้ ทำให้สนใจจะมาร่วมเป็นส่วนหนึ่งที่ได้ลงมือทำด้วยตัวเอง ได้มาอยู่กับปัญหาจริงๆ เพื่อที่จะนำไปพัฒนาการศึกษาตามสายอาชีพในอนาคต”

ชนกานต์ ชูชีพชื่นกมล (ฝน)

คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล

[ สอนวิชา คณิตศาสตร์ ]

“เราอยากสร้างแรงบันดาลใจในการเรียน ให้เด็กรู้สึกรักในการเรียนแบบที่เรารู้สึก ซึ่งการสร้างแรงบันดาลใจเป็นสิ่งที่ยากแต่ยั่งยืนและติดตัวเด็กไปได้นานที่สุด และนี่จะเป็นรากฐานที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งที่จะทำให้ประเทศพัฒนาต่อไปได้ นอกจากนี้ เราอาจจะไม่ได้เป็นครูที่ดีที่สุด แต่เราจะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีของพวกเขาไปตลอดชีวิต เพราะเมื่อเราไม่ได้เจอกันในโรงเรียนแล้ว อย่างน้อยเขาก็ยังมีเราเป็นผู้ใหญ่ที่สามารถให้คำปรึกษาและช่วยเหลือได้ตลอดเวลา”

ตนุภัทร มงคลสิริจันทร์ (ปุ๋ง)

คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

[ สอนวิชา ภาษาอังกฤษ ]

"ใน 3 เทอมที่ผ่านมา เราพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้เด็กมีทัศนคติที่ดีต่อวิชาภาษาอังกฤษ ห้องเรียนของเราเปรียบเสมือนห้องส่ง ที่พร้อมจะอัดรายการสนุกๆ ไปพร้อมๆกัน เรียนรู้ไปด้วยกัน ทำให้นักเรียนกล้าใช้ภาษามากขึ้น นักเรียนมาบอกเราว่า เขาอ่านได้คล่องขึ้น และไม่กลัวที่จะพูดกับฝรั่งอีกแล้ว"

นิออน ประกฤติพงศ์ (จิ๊บ)

คณะบัญชี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

[ สอนวิชา คณิตศาสตร์ ]

"มีหลายครั้งที่นักเรียนบอกว่า "หนูไม่ใช่คนเก่ง หนูคงไม่ได้หรอก" แต่ทุกครั้งเราก็บอกนักเรียนตัวเองว่าไม่เก่ง ไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอก มันสำคัญที่ เราอยากทำไหม และเราทำ มันรึเปล่า ขอแค่ทำ แล้วโอกาสมันจะมี ไม่ว่าเราจะผิดหวังมาแล้วกี่ครั้ง แต่การไม่ทำ มันคือ ที่สุดของความผิดหวัง"

พรพรรณ โตโภชนพันธุ์ (วรรณ)

มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ อดีตผู้วิเคราะห์งบประมาณ บริษัทยูนิลีเวอร์ไทยเทรดดิ้ง จำกัด

[ สอนวิชา คณิตศาสตร์ ]

"เราเข้าโครงการเพราะเห็นปัญหา “การศึกษาที่ไม่เท่าเทียมกัน” และจะเห็นว่า มีเด็กจำนวนน้อยที่ชนะการแข่งขันคณิตศาสตร์ โอลิมปิก เมื่อเทียบกับจำนวนเด็กทีอยู่ในระบบการศึกษา ในการสอน เราทำให้เด็กไว้ใจ เข้าใจและเอาใจใส่พวกเขา รู้จักตัวเด็ก และปัญหา เพื่อที่จะได้สร้างแรงจูงใจที่จะทำให้เขามีอนาคตที่ก้าวไกล ด้วยการศึกษาขั้นสูงสุด"

ธิดามาส เต็มสาร (ดิว)

คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล

[ สอนวิชา คณิตศาสตร์ ]

"เราต้องการทำงานกับคน ได้ช่วยเหลือ หรือทำประโยชน์ และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เข้าร่วมโครงการ เราให้ความใส่ใจนักเรียนทุกคน โดยเฉพาะนักเรียนที่ไม่เก่ง ต้องเข้าใจพวกเขา เพื่อสร้างแรงบันดาลใจ ซึ่งนั่นก็จะเป็นส่วนช่วยผลักดันให้พวกเขา ประสบผลสำเร็จได้ ในอนาคต"