ปันน้ำใจช่วยรักษาเด็กป่วย

ยิ่งในโลกยุคใหม่ หลายคนอาจจะรู้สึกว่าจริง ๆ เรามีปัจจัยอื่น ๆ อีกมากมายที่สำคัญในการดำรงชีวิตของแต่ละคน เช่น โทรศัพท์ไว้ติดต่องาน internet เพื่อการทำงานหรือการศึกษาทางไกล

ทว่า บนโลกใบนี้ก็มียังมีคนอีกกลุ่มที่ไม่สามารถเข้าถึงปัจจัยพื้นฐาน

จากสำนักงานสถิติแห่งชาติ พบว่า มีเด็กอายุต่ำกว่า 5 ขวบ ถึงร้อยละ 16 ขาดสารอาหารเรื้อรัง บางคนเสี่ยงถึงขั้นเสียชีวิต (Thailand Multiple Indicator Cluster Survey - MICS 2012 )

มูลนิธิยุวรักษ์ก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 2539  โดยมีวัตถุประสงค์ช่วยเหลือด้านรักษาพยาบาลและสุขพลานามัยของเด็กยากไร้ที่ด้อยโอกาส  มูลนิธิรับเด็กเจ็บป่วยเข้ามาอยู่ในความดูแลของมูลนิธิฯ ทั้งหมด 84  คนโดยดูแลอายุตั้งแต่ 2 เดือน จนถึง 25 ปี เป็นหน่วยงานหนึ่งที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเด็กป่วยเรื้องรังที่ไม่สามารถเข้าถึงการรักษาพยาบาล ซึ่งหลายคนตั้งคำถามว่า พวกเขาไม่ได้ความคุ้มครองจากรัฐขั้นพื้นฐานหรือ?  ความเป็นจริงแล้ว แม้จะเข้าถึงสิทธิขั้นพื้นฐาน แต่สำหรับครอบครัวหาเช้ากินค่ำ หรือครอบครัวในพื้นที่ห่างไกล ยังต้องเผชิญกับค่าใช้จ่ายอื่น ๆ เช่น ค่ายานอกบัญชียา ค่าเดินทางเพื่อไปหาหมอ  ค่านม หรือค่ารักษาพยาบาลส่วนที่นอกเหนือจากสิทธิที่คนไข้ได้รับอยู่ เพื่อที่จะให้เด็ก ๆ เหล่านั้นทุเลาหรือหายจากอาการที่เป็นอยู่

วันนี้อยากมาเชิญชวนให้ทุกคนร่วมสมทบทุนทางการแพทย์ให้น้องเหล่านี้ได้มีโอกาสเข้าถึงการรักษาพยาบาลด้วย ตัวอย่างเคสเด็กป่วยต่อเนื่องที่เราขอนำเรื่องราวมาให้อ่าน
ผู้ป่วย สถานการณ์ปัจจุบัน

เคสตัวอย่างที่มูลนิธิยุวรักษ์ช่วยเหลือที่ผ่านมา

ด.ญ.พรรณษา จ.สุพรรณบุรี  สมองซีกขวาพิการ ตาบอดทั้งสองข้าง และมีอาการลมชักวันละ 7-8 ครั้ง  แพทย์ที่โรงพยาบาลศิริราชแนะนำให้ผ่าตัดสมอง ไม่มีค่ารถ และค่าผ่าตัดเนื่องจาก การเดินทางจากสุพรรณบุรีเพื่อมารับการรักษาบวกกับค่าผ่าตัดมีค่าใช้จ่ายสูง 

ด.ช.ไตรภพ จ.ชัยภูมิ ป่วยเป็นโรคไตบวม ต้องมีสายปัสสาวะติดตัวตลอดเวลา ไม่มีรถและค่ารักษา เพราะน้องอยู่กับตาและยายที่มีรายได้รวมกันเดือนละ 1,100 บาท แต่ค่ารถในการเดินทางมารักษาครั้งละ 2,000 บาท ได้รับสิทธิบัตรทอง แต่มีค่ายาบางตัวที่ต้องซื้อเอง 

ด.ช.ต้นกล้า พิการด้านสมองและร่างกาย อาการบิดเกร็งตลอด ต้องการรักษาแบบต่อเนื่องตลอดชีวิต ไม่มีค่ายาเพิ่มเติม แม้ด.ช.ต้นกล้าได้รับสิทธิบัตรทอง แต่มีค่ายาที่นอกเหนือสิทธิและค่ารถในการเดินทางไปค่อนข้างไกล